Geen wolkje aan de lucht
We staan vroeg op, de Wolkenpas staat op het programma. De route voor vandaag is 100km met een klim van 500m. De route naar de pas gaat snel.
Maar de pas is pittig. Het is erg warm en de beloofde wolken zijn er niet. Nee, wij hebben een stralende dag vol zonneschijn.
Halverwege nemen we een goede pauze en we smullen van ons brood en chocolademelk. Ik glij nog uit in het blijkbaar vochtige gras en beschadig daarbij mijn knie en camera licht. Mijn knie zal vanzelf wel weer herstellen (het is slechts een grote schram) en mijn fototoestel doet het nog.
Tijdens onze trip omhoog worden we geregeld aangemoedigd door passerende automobilisten en motorrijders.
Op de top hebben we een gesprekje met wat Fransen. Maar echt alles snappen deden we niet, we wisten zelfs niet eens meer wat maand in het Frans is.
De afdaling is heerlijk en als we omkijken zien we dat er dan toch een wolk op de Wolkenpas is.
Bij aankomst in Da Nang nemen we direct het eerste hotel van ons lijstje, want mijn vader voelt zich niet helemaal fit.
Angela en ik doen boodschappen en we eten op de kamer. De hitte en het klimmen bleken toch iets te zwaar te zijn.
Hallo Angela, Frank en Aat,
Weer even jullie laatste 2 verslagen gelezen. Zeker wel indrukwekkend die tunnels waar de bevolking tijdens de oorlog geleefd heeft. Wat hebben de mensen toch een vreselijke tijd meegemaakt.Geweldig dat jullie nu door een vrij land kunnen fietsen. Blijf genieten!!! Groetjes Til.