Relaxen in Chongqing

De afgelopen dagen hebben ons nog steeds niet gebracht wat we hadden verwacht van het fietsen in China. De bezienswaardigheden zijn zeker de moeite waard en de omgeving is geregeld schitterend. Maar er is steeds een grote maar. Helemaal plaatsen kunnen we het niet, maar het heeft zeker met de Chinese cultuur te maken en de nog steeds onmogelijke communicatie. We voelen ons geregeld niet echt welkom. Onze ervaring met het hotel in Dazu heeft daarnaast bevestigd wat andere fietsers ook al hebben ervaren: veel hotels durven geen toeristen onder te brengen. Met een aantal kleinere plaatsen in het vooruitzicht, begint dit voor ons ook een beetje een angst te worden.

We besluiten in ieder geval niet naar Guiyang te fietsen en extra tijd en rust in Chongqing te nemen. Het stuk naar Guiyang is eerst de stad uit door diverse tunnels en vervolgens hebben we in een aantal plaatsen geen hotel op internet kunnen vinden. Achteraf vind ik het toch wel een beetje jammer, het wordt nu steeds meer bussen in plaats van het geplande fietsen. Maar na de eerste onderbreking per bus, blijkt de tweede wel makkelijker te zijn.

Gelukkig hebben we het in Chongqing verder goed naar ons zin. Jeff is een Amerikaanse Peace Corps volunteer (als vrijwilliger geeft hij Engelse les aan Chinese studenten). Bij aankomst was er een aantal collega’s (van andere scholen) en hebben we gezamelijk heerlijk Mexicaans gegeten.

De dagen erna neemt Jeff ons mee naar een aantal heerlijke Chinese restaurants en zien we ook een kunstwijk en maken we een wandeling gevolgd door een ritje in een kabelbaan. Het is zo’n tegenstelling: in de steden met ervaren mensen genieten we erg en vervolgens zakt het toch weer weg.

Na drie nachten verkassen we naar de andere kant van de berg naar Libby (ook een Peace Corps volunteer). Jeff heeft het te druk dus daar kunnen we niet blijven, maar gelukkig kunnen de fietsen wel bij hem blijven staan, zodat we niet weer door de tunnel hoeven.

Libby host ook een drietal andere volunteers, wat supergezellig is en we nemen hier heerlijk onze rust. Met elkaar gaan we naar het centrum en we eten met elkaar. In een restaurant hadden ze gebakken rijst met groenten. Maar het eten was er pittig. Dus voor Angela probeerden we kale rijst met gebakken ei te bestellen: dat was onmogelijk want ze hadden alleen gerechten met pepers. Bij de derde keer vragen had de kok een ingeving: hij kon de gebakken rijst ook zonder groenten maken -:). Hehe. Angela blij, alhoewel, zelfs de kale rijst was pittig door de olie die de man eroverheen had gedaan.