Op naar Thessaloniki

De Macedonische douanier weet ons te vertellen dat we via Kroatië en Servië in Macedonië zijn gekomen. Nu wisten wij dat natuurlijk zelf wel (en jullie ook), maar het was vreemd dat hij dat ook wist. Wij dachten altijd dat de scan van het paspoort was om te kijken of je een crimineel bent en voor de rest alleen maar interressantdoenerij was. De optie dat hij snel op onze site had gekeken (de site naam staat intussen op mijn tas) is verwaarloosbaar. Blijkbaar is het dus echt ‘Big Brother is watching you’. Of hij had het gewoon goed gegokt, zoveel mogelijkheden zijn er namelijk niet.

Na het bekende stukje niemandsland komen we aan bij de Griekse grens. Hier stond een aardige rij, maar als onnozele toerist op de fiets rijden we altijd naar voren en steken er dan tussen. Meestal overwint de verbazing het van de verontwaardiging van de wachtenden. Dit keer kwam er direct een douanier naar ons toe en nadat wij hadden gezegd dat we uit Nederland kwamen mochten we doorfietsen, blijkbaar zijn de miljarden die naar Griekenland zijn gegaan toch nog ergens goed voor.
Direct na de grens was zichtbaar waar dit geld heen is gegaan, mooi asfalt en zelfs een afzonderlijk fietspad. Bij elke kruising afgebakend door twee paaltjes, zodat ander verkeer er geen gebruik van kan maken. Wij kiezen ervoor de hoofdweg te gebruiken, omdat er veel losse steentjes op het fietspad liggen. Na een kilometer blijkt dit ook de beste keuze, want een schaapherder gebruikt het volledige fietspad om een kudde schapen over te leiden. Ik had het idee dat er nog nooit een fietser gebruik van heeft gemaakt, maar blijkbaar is het in Brussel makkelijker om geld te krijgen voor een fietspad, dan voor een schaapspad.

Na een paar kilometer merken we dat we echt weer in een euroland zijn gekomen. We kopen wat te drinken bij een benzinepomp en dit kost zeker het dubbele als in de Balkan. Misschien kwam het ook wel dat er weinig benzinepompen meer open waren, wat de overige een monopoliepositie opleverde. Later hoorden we van de  receptionist van ons hotel, dat veel Grieken tanken en hun boodschappen in Macedonië doen. Niet al te best voor de Griekse economie, maar wel beter voor de portemonnee van de gemiddelde Griek.

Er was geen camping in Thessaloniki, dus we pakten goed uit door een hotel te nemen. Zoals al eerder gezegd, ze kunnen ons geld goed gebruiken. Daarnaast vinden wij de airco en het ontbijt voor een keer een erg aantrekkelijk idee. Nu hadden we eindelijk eens behoorlijk internet, zodat ik mijn foto’s kon uploaden (binnenkort ook op de site). Mijn telefoon heeft 30 uur alle bandbreedte voor uploaden van het hotel gebruikt…

’s Avonds gingen we nog de Griekse horeca spekken. Leuke eettentjes waar je zo’n beetje naar binnen wordt getrokken. Het tweede tentje bood vrij snel gratis ijs toe en na enige twijfel van onze kant wist hij ons met 20% korting over de streep te trekken. Bij het opnemen van de bestelling hadden ze opeens nog geen moussaka, waar ik me zo op verheugd had. Om niet weer allemaal tentjes af te gaan heb ik iets anders besteld. Er werd brood en water op tafel gezet, maar om geen onverwacht hoge kosten te hebben, hebben we die netjes laten staan. Vervolgens heerlijk gegeten en de ober vervolgens gewenkt dat het ijs mocht komen. Het gratis ijsje bleek een hoorntje softijs te zijn, terwijl ik me toch op een grand dessert verheugd had. Maar de crisis heeft deze mensen het hardste geraakt. Na het nuttigen van het ijsje de rekening gevraagd. Als echte Nederlanders hadden we de prijs al uitgerekend, €13,65, en hier voor onszelf 15 euro van gemaakt. De rekening was echter bijna 17 euro. Vanzelfsprekend de ober om uitleg gevraagd, omdat de bon in het Grieks was. Er was €1,60 voor het water in rekening gebracht. Nadat wij de onaangebroken fles aanwezen, werd deze gaan het bedrag afgehaald. Daarna vroegen we waarom er ook twee keer €1,20 was berekend, dat moest volgens ons het brood zijn. Hij had intussen gezien dat wij het brood had laten staan en dus maakte hij hier couvert van. Nou had ik dat begrepen, als wij het op Griekse wijze kapot hadden gegooid, maar nu dus niet. Toen hij weg was vroegen we het een collega en die zei gelijk dat het voor het brood was, maar deze werd geïnterrumpeerd door de eerste. Het was nu opeens brood en couvert. Toen we zeiden dat er niets van couvert op de kaart stond, reageerde hij dat de 20% korting ook niet op de kaart staat en prompt haalde hij zowel het brood als de 20% korting van de rekening. Dit schoot bij ons in het verkeerde keelgat, ik heb de  €13,35 (30 cent minder dan het door ons zelf uitgerekende bedrag) dat ik nog had in kleingeld op tafel gesmeten en we zijn toen boos weggelopen. Een beetje onrustig of er niet een hele brede Grieken achter ons aan kwam, arriveerden we weer in ons hotel. Nog een lekker biertje gedronken op de kamer (Amstel :-), normaal gesproken koop ik lokaal bier, maar als het bijna twee keer zo duur is als Hollands bier, dan kies ik toch voor de prijs; maar wederom niet goed voor de Griekse economie…).

De volgende dag hebben we Thessaloniki bekeken. Op aanraden van de receptionist hebben we een speciale toeristische stadsbus omhoog genomen. Hierna zijn we door kleine straatjes en het bezoeken van enkele kerken, kloosters, etc, weer afgedaald naar ons hotel.

’s Avonds op zoek naar een eenvoudige maaltijd. In google-maps stond een McDonalds….. Na enige tijd zoeken hebben we wel het gebouw gevonden, maar Ronald McDonalds was in geen velden of wegen meer te bekennen. Crisis? We weten het niet… Uiteindelijk zijn we bij een vergelijkbare toko terecht gekomen: Goody’s. Eenvoudig gegeten en daarna terug naar ons hotel om uit te rusten voor onze komende fietsdag.